War on Terror and Islamisation of Brunei

Narracja, jaką przyjęto w czasie wojny z terroryzmem, doprowadziła państwa muzułmańskie Azji Południowo-Wschodniej do sytuacji, na którą wiele z nich nie było przygotowanych. Państwa te, powstałe z popiołów kolonializmu, walczyły o wypracowanie pragmatycznego podejścia do religijnej i narodowej tożsamości. Wśród nich szczególnie interesującym przypadkiem jest Brunei, państwo zbudowane na tożsamości malajskiej i islamie. Od końca zimnej wojny i kolonizacji do wejścia w erę rozpoczętą przez ataki z 11 września Brunei uważało się za malajskie państwo muzułmańskie, przestrzegające kodeksów prawnych i systemów politycznych odziedziczonych po brytyjskich czasach kolonialnych. Jednak już presja Stanów Zjednoczonych podczas zimnej wojny sprzyjała pierwszej fali islamizacji Brunei, mającej na celu scentralizowanie władzy politycznej i religijnej w rękach sułtana. „Wojna z terrorem” zmieniła dynamikę tego procesu, osłabiła świeckie idee i siły polityczne w kraju, dając siłom religijnym większe znaczenie i władzę w państwie. Artykuł ten pokazuje, w jaki sposób „wojna z terrorem” zwiększyła rywalizację sił religijnych z sułtanem o znaczenie religii w państwie. Ta walka zapoczątkowała drugą falę islamizacji, różniącą się od pierwszej celami oraz rodzajem promowanego islamu.

The ‘War on Terror’ narrative placed the Muslim countries of Southeast Asia in a complex situation for which many of them were not prepared. Rising from the ashes of colonialism, Southeast Asian states with Muslim majorities had been struggling to develop a pragmatic approach towards religious and national identities of their states. Amongst the many Muslim states in the region, Brunei offers an interesting case. Brunei considered it national identity to be based on Malay identity and Islam. From the end of the Cold War and colonisation until the September 11 era, it considered itself a Malay Muslim country but followed the legal codes and political systems they inherited from the British colonial times. Pressure from the US during the Cold War encouraged the first wave of Islamisation in Brunei aiming to centralise political and religious powers in the hands of the Sultan. The ‘War on Terror’, however, transformed this dynamic in Brunei. This transformation has weakened secular ideas and political forces in the country by giving more power to religious forces in Brunei’s legal system. By studying Brunei, this paper demonstrates how the ‘War on Terror’ empowered religious forces politically by igniting a competition between the Sultan and religious forces over the degree of their religiosity. This competition has ignited the second wave of Islamisation that is different from the first one in terms of its goals, agency and the version of Islam they promote.