Cervical Myelopathy: diagnose, treatment and rehabilitation

Cervical myelopathy, known in literature as Cervical Spondylotic Myelopathy or Degenerative Cervical Myelopathy, is one of the most common causes of disability in the elderly. This is an example of a disease that occurs much more often than it is diagnosed. The cause of compression of the roots and cervical core are degenerative changes leading to critical stenosing of the spinal canal. The first complaints usually are: numbness in the hands and shoulder pain; after some time, gait disturbances, sphincter dysfunction and impotence. Neurological examination shows paresis and atrophy of the hand muscles, later, paresis of the lower limbs with neurogenic bladder dysfunction may occur. The basis of the diagnosis is neurological examination, MRI and neurophysiological examination. There are a number of specific clinimetric scales and tests facilitating the diagnosis and evaluation of cervical myelopathy treatment results. The natural course of this disease, difficult to predict, usually slowly progressing. Some patients require surgical treatment, however, the improvement observed at the beginning, disappears. In comprehensive rehabilitation, both components used in patients with radiculopathy as well in paraplegia are applied. In this review article, the current state of knowledge on the diagnosis, treatment and rehabilitation of people with cervical myelopathy has been described.

Mielopatia szyjna, znana w piśmiennictwie anglosaskim jako Cervical Spondylotic Myelopathy lub Degenerative Cervical Myelopathy, jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności osób w wieku podeszłym. Jest to jednostka chorobowa występująca o wiele częściej niż jest rozpoznawana. Przyczyną ucisku na korzonki i rdzeń w odcinku szyjnym kręgosłupa są zmiany zwyrodnieniowe prowadzące do krytycznego zwężenia kanału kręgowego. Pierwszymi dolegliwościami zazwyczaj są: drętwienie rąk i rwa barkowa; po jakimś czasie pojawiają się zaburzenia chodu, zaburzenia czynności zwieraczy i impotencja. Badanie neurologiczne wykazuje niedowłady i zaniki mięśni rąk, w okresie późniejszym może dochodzić do niedowładów piramidowych kończyn dolnych z dysfunkcją neurogenną pęcherza moczowego. Podstawą rozpoznania jest badanie neurologiczne, MR i badanie neurofizjologiczne. Istnieje szereg specyficznych skal klinimetrycznych i testów ułatwiających diagnostykę i ocenę wyników leczenia mielopatii szyjnej. Naturalny przebieg choroby, trudny do przewidzenia, najczęściej ma charakter wolno postępujący. Część chorych wymaga leczenia operacyjnego, jednakże obserwowana z początku poprawa z czasem zanika. W postępowaniu rehabilitacyjnym zastosowanie mają zarówno elementy stosowane u chorych z radikulopatią jak z paraplegią. W artykule przeglądowym przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat diagnostyki, leczenia i rehabilitacji osób z mielopatią szyjną.