Efficiency of deep fertilizer placement in maize in terms of sustainable development criteria

Ensuring sustainable agricultural production technologies is becoming increasingly important in the face of the observed climate change and need to reduce the harmful environmental impact of agriculture. The aim of the study is a comparative assessment of the deep fertilizer placement method with surface broadcast application of fertilizers as regards overall sustainability. To reach this goal, based on the results of field experiments and expert opinions, the values of sustainability indicators (economic, environmental and social aspects) were determined. The AHP (analytical hierarchy process) method was applied to comparative assessment. The conducted analysis showed that economic, environmental and overall sustainability assessment are conditioned by productivity achieved. In the first year of the experiment, when the yield increase was not achieved, in terms of sustainability criteria considered, the surface broadcast application of fertilizers was determined to be preferred as compared to the deep fertilizer placement method. On the other hand, in the second year of research with yield increase, the practice with the deep application of mineral fertilizers resulted in a better performance than surface broadcast fertilization, while showing a similar overall performance in the case of natural fertilizers.

Zrównoważenie technologii produkcji w rolnictwie jest coraz bardziej istotne w obliczu obserwowanej zmiany klimatu i konieczności ograniczenia negatywnego wpływu rolnictwa na środowiskowo. Celem pracy jest porównanie aspektów zrównoważenia uprawy kukurydzy z zastosowaniem praktyki wgłębnego i powierzchniowego nawożenia. Na podstawie wyników eksperymentów polowych i opinii ekspertów wyznaczono wartości wskaźników zrównoważenia (aspekt ekonomiczny, środowiskowy i społeczny). W ocenie porównawczej wykorzystano metodę AHP (procesu analitycznej hierarchizacji). Przeprowadzona analiza wykazała, że ocena ekonomiczna, środowiskowa oraz ogólna ocena zrównoważenia warunkowana jest osiągniętym poziomem plonowania. W pierwszym roku prowadzenia doświadczenia, gdy nie uzyskano wzrostu plonowania, praktyka nawożenia powierzchniowego uzyskała wyższą ocenę zrównoważenia w stosunku do praktyki wgłębnego nawożenia. Natomiast w drugim roku badań, gdy uzyskano wyższe plony z praktyką wgłębnego stosowania nawozów, wykazano, że ocena zrównoważenia tej metody nawożenia przewyższa praktykę powierzchniowej aplikacji nawozów mineralnych oraz że uzyskuje podobną ocenę w przypadku nawozów naturalnych.