Normatywne aspekty w konstytucji apostolskiej papieża Franciszka Veritatis gaudium o uniwersytetach i wydziałach kościelnych

Analizując konstytucję apostolską Veritatis gaudium, można dostrzec dwie normatywne perspektywy. Pierwsza oparta jest na woli kontynuacji personalistycznej idei wychowania katolickiego, jak i działalności misyjnej Kościoła. Tym samym wpisuje się w wykładnię, jak dzisiaj należy rozumieć kwestię dotarcia do konkretnego człowieka z prawdą katolickiej wiary, zawartą w kan. 781-792. Druga poszerzona jest o nowe zasady otwarcia się na dialog i kulturę ogólnoludzką. Możemy nazwać to „misyjną normą humanistyczno-teocentryczną”. Znaczy to, że jeśli za kontynuację będziemy rozumieli personalistyczny wymiar doktryny (realizowany w duchu Jana Pawła II), to papież Franciszek wymóg ten przeradza w zasadę wyjścia Kościoła do innych kultur ościennych poprzez nowy paradygmat dochodzenia do prawdy i pojednania, tzn. aktualizacji. Nazwane to zostało „koniecznością przemiany misyjnej Kościoła”. I jeśli w tę podwójną perspektywę została wpisana rola uniwersytetów i wydziałów kościelnych, które mogą dostarczać integrującej wiedzy o człowieku, podając jej naukowe uzasadnienie na zasadzie interdyscyplinarności, to w tym kontekście studia z prawa kanonicznego uzyskują bardzo ważną rolę (jak też sam KPK).

When analyzing the apostolic constitution Veritatis Gaudium, we see two normative perspectives. The first is based on the will to continue the personalistic idea of Catholic education as well as the missionary activity of the Church. Thus, it fits into the interpretation of how one should understand today the issue of reaching a specific person with the truth of the Catholic faith, as stated in can. 781-792, etc. Secondly, we have here a broadened view of new principles of openness to dialogue and universal human culture. We can call it „integrative humanities” or „missionary humanistic norm”. This means that if the continuation here present is a clearly noticeable personalistic dimension of the doctrine (in the spirit of John Paul II), then this requirement Pope Francis transforms into the principle of the Church’s going out to other neighboring cultures through a new paradigm of reaching truth and reconciliation (i.e. actualization). This was called „the necessity of the Church’s missionary transformation”. And if in this dual perspective is included the role of universities and Church faculties, which can provide integrating knowledge about man, giving scientific justification on an interdisciplinary basis, then in this context studies in Canon law acquire an especially important role (as well as the Code of Canon Law).