Wpływ przejęcia długu na hipotekę ustanowioną przez dłużnika na użytkowaniu wieczystym. Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2019 roku, sygn. akt III CZP 90/18

W glosie do uchwały z dnia 28 marca 2019 r., III CZP 90/18, autor zaaprobował stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w jej tezie, zgodnie z którym hipoteka ustanowiona przez dłużnika na użytkowaniu wieczystym nie wygasa z chwilą przejęcia długu, gdy użytkowanie wieczyste zostało zbyte na rzecz osoby trzeciej (art. 525 k.c.). Przemawia za nim nie tylko wzgląd na argument wykładni językowej, ale także funkcjonalnej (celowościowej). Ponadto odwołanie się do przepisów zwiększających ochronę dłużnika rzeczowego poprzez wprowadzenie wymogu uzyskania jego zgody na zmiany zabezpieczonej wierzytelności, tj. art. 248 k.c. oraz art. 684 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece również nie pozwala uznać za słuszne przeciwstawnego zapatrywania, za którym opowiadał się sąd odwoławczy.

In the gloss to the decision of 28 March 2019, III CZP 90/18, the author expressed his approval for the opinion of the Supreme Court included in its thesis according to which the mortgage established by the debtor on perpetual usufruct does not expire at the time the debt is taken over when perpetual usufruct has been sold to a third party (art. 525 of the Civil Code). This is supported not only by the argument of linguistic but also functional (teleological) interpretation. Moreover, reference to provisions increasing the protection of the property debtor by introducing the requirement to obtain his consent to change the secured receivables, i.e. art.248 of the Civil Code and art.684 of the Land and Mortgage Register Act dated 6 July 1982, neither allows to consider the opposite view to be correct, which the appeal court was in favour of.