„I widział Bóg, że światło było dobre...” (Rdz 1,4). Motyw światła w kapłańskim opowiadaniu o stworzeniu (Rdz 1,1-2,4a)

W teologicznej wizji redaktora kapłańskiego światło wyróżnia się na tle zastępów stworzeń. Wyjątkowość światła przejawia się zarówno w na poziomie struktury całego kapłańskiego poematu o stworzeniu jak również na poziomie kadru zawierającej opis „pierwszego słowa” Stwórcy w Rdz 1,3-5: „niech będzie światło”. Znaczenie światła zdaje się wykraczać poza fizyczną oczywistość. Stworzenie światła nie tylko uruchamia kosmiczny zegar ale również tworzy czaso-przestrzeń, w której rozgrywają się kolejne akty stworzenia. Stworzenie światła czyni możliwym porządek stworzenia i określa go. Jego stworzenie zdaje się towarzyszyć teofanii Boga w akcie stworzenia i stanowić element panowania Boga nad siłami chaosu.

In our analysis we attempt to demonstrate the exceptional character of light within the act of creation. This uniqueness, in our view, can be demonstrated to be the background to the structure of the entire Priestly Creation Narrative, as well as the particular focus of Gen 1,3-5. In the theological perspective of the priestly redactor, light stands out clearly from God’s other creative acts, its significance extending far beyond its obvious physical properties. The creation of light not only sets in motion the cosmic clock but it also initiates space-time, in which all the subsequent acts of creation take place. The creation of light makes the order of creation feasible and indeed determines it. Its appearance seems to accompany the theophany of God, thus it constitutes a key element of God’s dominion over the forces of chaos.