Skuteczność leczenia fijoterapeutycznego pacjentów z zespołem cieśni kanału nadgarstka

Zespół cieśni kanału nadgarstka to najczęściej występująca neuropatia i główna przyczyna upośledzenia funkcji nerwu pośrodkowego. Rozwój cywilizacyjny i często niekorzystne warunki pracy powodują znaczny wzrost liczby zachorowań. Różnorodność czynników terapeutycznych wykorzystywanych w zachowawczym i pooperacyjnym leczeniu zckn narzuca konieczność oceny ich skuteczności w celu udoskonalenia stosowanych programów usprawniania. Celem pracy była ocena skuteczności fijoterapii z wykorzystaniem sonoterapii, masażu wirowego i kinezyterapii u pacjentów z zckn. W badaniach wzięło udział 30 osób skierowanych na zabiegi fizjoterapeutyczne zgodne z przyjętym programem badawczym z powodu jedno- lub obustronnego zespołu cieśni kanału nadgarstka. Łącznie analizie poddano 48 rąk. Oceniano subiektywne i obiektywne objawy kliniczne. Przy wykorzystaniu elektronicznego urządzenia do diagnostyki ręki mierzony był zakres ruchu w stawach ręki i siła chwytu globalnego ręki. Przy zastosowaniu tradycyjnych metod elektrodiagnostycznych oceniano pobudliwość nerwową mięśni kłębu kciuka. Przedstawione badania wykonywano przed wdrożeniem programu rehabilitacyjnego i po jego zakończeniu. Program obejmował: sonoterapię, masaż wirowy oraz neuromobilizacje nerwu pośrodkowego. Uzyskano zmniejszenie nasilenia objawów klinicznych, jak też całkowite ustąpienie niektórych objawów. Wyniki komputerowych pomiarów zakresu ruchu i siły mięśniowej potwierdziły poprawę funkcji ręki. Uzyskano istotną statystycznie poprawę jakości czucia dwupunktowego, natomiast zmiany parametrów elektrodiagnostycznych, takich jak reobaza, chronaksja i współczynnik akomodacji były statystycznie nieistotne. Wnioski. Skojarzona terapia w postaci sonoterapii połączonej z hydroterapią i kinezyterapią pozwala uzyskać zmniejszenie nasilenia objawów klinicznych i poprawę funkcji ręki u pacjentów z zespołem cieśni kanału nadgarstka.

Carpal tunnel syndrome is the most commonly occurring neuropathy and main cause of median nerve dysfunction. Advancements in civilization and poor working conditions have often resulted in a signifiant increase in the number of cases. The variety of therapeutic agents applied in conservative and post-surgery treatment of carpal tunnel syndrome necessitates the need to evaluate their efficy in order to improve applicable rehabilitation programs. The aim of the paper was to assess the physiotherapeutic effctiveness of sonotherapy, whirl massage and physiotherapy applied on patients with carpal tunnel syndrome. A total of 30 people referred for physiotherapy in accordance with approved research program because of a single or bilateral carpal tunnel syndrome were covered by the study. A total of 48 arms were analyzed in all. Both subjective and objective clinical syndromes were evaluated. With the use of electrodiagnostic testing device hand measurements were made in areas of joint motions as well as the power grip. The nerve excitability of thenar muscles was evaluated using the traditional electrodiagnostic methods. The studies were performed prior to the implementation of rehabilitation programs and after their completion. The program covered sonotherapy, whirl massage and neuro-mobilization of the median nerve. A reduction in the severity of clinical symptoms as well as complete relief from some others was obtained. Results of computer measurements in respect of motion and muscle strength confimed the improved hand function. A statistically significant improvement in the two-point discrimination sensory quality was obtained while changes in electro-diagnostic parameters such as rheobasis, chronaxie and accommodation rate were statistically insignificant. Conclusions. A combination of antiretroviral therapy in the form of sonotherapy together with hydro-therapy and kinesitherapy allows for reducing the severity of clinical symptoms as well as improve the hand function in patients with carpal tunnel syndrome (CTS). discrimination sensory quality was obtained while changes in electro-diagnostic parameters such as rheobasis, chronaxie and accommodation rate were statistically insignifiant.