Gloss on the Supreme Court ruling of 14 September 2017, I KZP 7/17’

The gloss presents comments on the ruling (issued by the Supreme Court on 14 September 2017, I KZP 7/17, LEX No. 2352165) concerning the issue of interpretation of the phrase “threat referred to in Article 190” contained in Article 115 §12 CC. The author tries to prove that eliciting a threatened person’s justified fear that the threat will be carried out constitutes an element of a punishable threat as a from of an unlawful one. Presenting her critical attitude to the thesis of the discussed ruling, she expresses her opinion that the phrase “threat referred to in Article 190” covers a perpetrator’s conduct as well as a result in the form of eliciting justified fear that the threat will be carried out. The effect, in accordance with the purpose-related interpretation, should be also referred to other types of threats (a threat of causing criminal proceedings and a threat of publicising a message insulting a threatened person or his/her close relation), which may constitute an efficient method of influencing another person’s motivational processes only in case they can really influence a threatened person’s psyche and persuade him/her to give in to the perpetrator’s will. In the face of different opinions of the representatives of the doctrine and case law concerning the issue, the author formulates respective de lege ferenda proposals.

Przedmiotem glosowanego postanowienia (wydanego przez Sąd Najwyższy 14 września 2017 r., sygn. I KZP 7/17, LEX nr 2352165) jest problematyka dotycząca rozumienia zwrotu „groźba, o której mowa w art. 190”, zawartego w art. 115 §12 k.k. Autorka podjęła próbę wykazania, że wzbudzenie w zagrożonym uzasadnionej obawy spełnienia groźby stanowi element groźby karalnej jako postaci groźby bezprawnej. Krytycznie odnosząc się do tezy glosowanego postanowienia, wyraziła pogląd, że zwrot „groźba, o której mowa w art. 190”, obejmuje zarówno zachowanie sprawcy, jak i skutek w postaci wzbudzenia uzasadnionej obawy spełnienia groźby. Skutek ten, zgodnie z wykładnią celowościową, należy odnosić także do pozostałych postaci gróźb (groźby spowodowania postępowania karnego i groźby rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej), które mogą stanowić skuteczny sposób oddziaływania na procesy motywacyjne drugiej osoby tylko wtedy, gdy są w stanie realnie wpłynąć na psychikę zagrożonego i skłonić go do poddania się woli sprawcy. Wobec niejednolitości poglądów przedstawicieli doktryny i orzecznictwa sądowego, dotyczących przedmiotowego zagadnienia, sformułowano stosowne postulaty de lege ferenda.