Restoration of the Timophey Nikolaevich Granovsky Estate – Pogorelets in the Orel Region of the Russian Federation

W artykule przedstawiono szkodliwy wpływ soli drogowej (chlorku sodu) na rośliny i środowisko glebowe Scharakteryzowano działanie aerozolu solnego na nadziemne części roślin, jak i soli docierającej do roślin wraz z wodą pobieraną przez korzenie. Przeanalizowane przez autorów wyniki badań jednoznacznie wskazują, że sól drogowa używana w naszym kraju od lat siedemdziesiątych XX w. znacznie wpłynęła na stan gleb. Opisano sposoby zabezpieczania zieleni przyulicznej przed nadmiernym zasoleniem, jako przykład wybrano rozwiązania stosowane w Poznaniu w postaci płotków z mat słomiano-foliowych i foliowych oraz kapturów ochronnych na korony drzew. Wskazano zalety i wady, jakie zauważono podczas kilku sezonów użytkowania osłon. Głównymi wadami osłon w postaci płotków okazało się przewracanie ich przez masy śniegu wydostające się spod kół pojazdów oraz podczas pracy pługów. Zdarzają się także sytuacje, w których mieszkańcy pobliskich terenów wykorzystywali wygrodzone płotkami przestrzenie do magazynowania w nich śniegu i błota z odśnieżanych chodników. W literaturze znajduje się niewiele przykładów badań prowadzonych nad skutecznością osłon przeciwko soli drogowej. Autorzy artykułu przeanalizowali wyniki doświadczeń duńskich z zastosowaniem 3 typów mat słomianych, na pasach rozdzielających jezdnie. Podkreślono, że szkody związane z działaniem soli drogowej są ściśle związane z odległością od jezdni. Przedstawiono listę ważniejszych dla terenów zieleni miejskiej gatunków roślin, odznaczających się wysoką tolerancją oraz wrażliwych na zasolenie.