„Narcyz bez twarzy?” Postkolonialne oblicza Danila Kiša

Zarówno w czasach Jugosławii, jak i po jej rozpadzie, kluczową kategorią dla odczytań twórczości Danila Kiša stała się kategoria zaangażowania. To ona, uzasadniając jego status ikony pisarstwa środkowoeuropejskiego, okazała się punktem odniesienia dla toczących się wokół postaci pisarza dyskusji, związanych z istnieniem w Serbii postmodernizmu. Historia ataków na Kiša dopełniona zostanie najnowszymi, postkolonialnymi, inicjowanymi także z pozycji „zaangażowania”,rewizjami oceny dorobku twórcy. Zaprezentowane sposoby „użycia” wizerunku i twórczościKiša potwierdzają tezę Gayatri Chakravorty Spivak o tym, że etyczny cel badań postkolonialnychjest w zasadzie „doświadczaniem niemożliwego”.

Both in the days of Yugoslavia as well as after its collapse commitment has become the keycategory for reading Danilo Kiš’s works. It is exactly the category of the ethical commitment thatbecame the point of reference of discussions about the writer associated with the existence ofpostmodernism in Serbia. It is also the same category that established Kiš’s status as one of themost noted writers of Central and Eastern Europe. The history of attacks on Kiš will be supplemented with the newest postcolonial reinterpretations of his achievements initiated from the position of „commitment”. The presented ways of using Kiš’s image and his artistic work confirm the Gayatri Chakravorty Spivak’s thesis that ethical purpose of postcolonial research is infact „experiencing the impossible”.