Micropropagation of sweet potato (Ipomoea batatas (L.) Lam.) from node explants

In the moderate climate, sweet potato plantations are relatively scarce. The plantations are established after spring frosts using well-rooted, hardened cuttings. The cuttings are obtained from the shoots grown from tubers buried in warm, humid soil or from plants growing in greenhouses. However, this method is inefficient with respect to larger plantation. The aim of the study was to estimate the potential for the production of larger numbers of uniform, well-rooted sweet potato plants by means of in vitro culturing. The study covered two cultivars – ‘ Carmen Rubin’ and ‘White Triumph’. The node explants were placed on two growth media containing the basic components of the MS medium as well as growth regulators. The first medium was supplemented with 1 mg dm-3 gibberellin and 0.1 mg dm-3 kinetin, while the second one – with 0.5 mg dm-3 IAA. The induction of organogenesis and regeneration of the plants took place on the same medium, with no passage. Within 9 weeks, 4 plants were produced from each primary explants in two multiplication cycles. The properties of the plantlets depended on the cultivar, weight of the explants and composition of the medium. The average weight of the ‘Carmen Rubin’ plants was higher than that of the ‘White Triumph’ ones. Moreover, the ‘Carmen Rubin’ plants produced longer shoots and more developed root systems. The sweet potato micro-plants displayed an ability to acclimatize quickly.

Słodki ziemniak jest w klimacie umiarkowanym uprawiany stosunkowo rzadko. Nadają się do tego celu rejony, w których przynajmniej przez 3 miesiące temperatury są wyższe niż 15°C. Plantacje są zakładane po wiosennych przymrozkach za pomocą dobrze ukorzenionych sadzonek otrzymywanych z pędów wyrastających z bulw umieszczonych w ciepłym wilgotnym podłożu albo z roślin rosnących w szklarni. Taki sposób rozmnażania ogranicza możliwości zakładania dużych plantacji. Celem badań była ocena możliwości wytwarzania większej ilości wyrównanych, dobrze ukorzenionych sadzonek batata za pomocą kultur in vitro. Badano dwie odmiany: ‘Carmen Rubin’ i ‘White Triumph’. Eksplantaty węzłowe wykładano na dwie pożywki, które zawierały podstawowe składniki pożywki MS i regulatory wzrostu. Do jednej dodano 1 mg dm-3 gibereliny i 0,1 mg dm-3 kinetyny, do drugiej 0,5 mg dm-3 IAA. Indukcja organogenezy i regeneracja roślin zachodziły na jednej pożywce, bez pasażowania. W czasie dziewięciu tygodni, w dwóch cyklach mnożenia, z jednego pierwotnego eksplantatu wytworzono 4 rośliny. Właściwości sadzonek zależały od odmiany batata, masy eksplantatów i składu pożywek. Rośliny ‘Carmen Rubin’ miały średnią masę większą od roślin ‘White Triumph’, wytworzyły dłuższe pędy i dłuższe korzenie. Korzystną właściwością młodych roślin batata była duża zdolność do szybkiej aklimatyzacji.