Innowacyjna medycyna w Polsce - narzędzia stymulujące rozwój nowych metod terapii i diagnostyki w Polsce

Obecna sytuacja Polski na rynku światowym w dziedzinie innowacyjności oraz sektorze działalności badawczo-rozwojowej prezentuje się bardzo niekorzystnie. Dziedziną nauki, w której wdrażanie nowych, innowacyjnych pomysłów jest szczególnie trudne jest medycyna. Kłopoty w rozwoju działalności badawczej i wdrożeniowej w tym sektorze wynikają głównie ze skomplikowanych procedur oraz wymaganych olbrzymich nakładów finansowych, związanych z wieloetapowym przebiegiem badań. W ostatnich latach obserwuje się zmianę nastawienia świata nauki do prowadzenia badań. Coraz bardziej ceniona jest współpraca i idea open innovation, polegająca na dzieleniu się z innymi ośrodkami wynikami swoich badań oraz korzystaniu z wiedzy i doświadczenia tych ośrodków. Wprowadzenie takiego podejścia wymaga zmiany mentalności naukowców. Coraz istotniejsze staje się nawiązywanie współpracy między poszczególnymi ośrodkami naukowymi oraz przedstawicielami biznesu w sektorze medycznym. Umożliwi to pozyskanie niezbędnych środków finansowych na rozpoczęcie skomplikowanych procedur wdrożeniowych, umożliwiających przeniesienie osiągnięć uzyskanych w wyniku badań podstawowych do codziennej praktyki lekarskiej. Narzędziami umożliwiającymi nawiązanie takiej współpracy są platformy technologiczne, klastry medyczne, parki technologiczne, inkubatory przedsiębiorczości. W poniższym artykule zaprezentowano przykłady tego typu inicjatyw, które obecnie funkcjonują w Polsce oraz omówiono główne problemy związane z ich dalszym rozwojem. Niestety są to przykłady unikatowe na rynku Polski. Budowanie innowacyjności w sektorze medycznym w innych krajach Unii Europejskiej jest znacznie bardziej zaawansowane.