Contemporary Reimaginings of Heart of Darkness

In contemporary visual culture, we may observe various transformations of Conrad’s Heart of Darkness. Artists adapt the classic tale to various media. The novella appears in a theatrical form on the Bulgarian and British stages (a performance by Museum Theatre directed by Valeriya Valcheva in Sofia and the production by the imitating the dog theatre company in London). In film, there is a sand-on-glass animation directed by Gerald Conn and the animeinfluenced Brazilian/French animated feature Heart of Darkness by Rogério Nunes. Additionally, there are video games (Spec Ops, Far Cry 2) based on its plot as well as numerous comics and graphic novels depicting the story, starting with the famous version by C. Anyango and D. Mairowitz through T. Tirabosco and Ch. Perrissin’s (Adamowicz-Pośpiech, 2024) and P. Kuper’s adaptations. On top of that, we have latest Instagram videos by Sascha Ciezata. In this paper, I argue that contemporary interpretations of Heart of Darkness to resonate with present-day audiences must inevitably modernize the novella formally and/or ideologically. I will substantiate this claim through an examination of two instances of the novella’s adaptation in distinct media: specifically, on Instagram and within the theatrical realm.

We współczesnej kulturze wizualnej możemy zaobserwować różne transformacje noweli Jądro ciemności Josepha Conrada. Artyści adaptują tę klasyczną opowieść dla odmiennych mediów: nowela w formie teatralnej pojawia się na scenach bułgarskich i brytyjskich teatrów, w formie animacji piaskiem na szkle w reżyserii Geralda Conna lub brazylijsko-francuskiego filmu animowanego Heart of Darkness autorstwa Rogério Nunesa. Oprócz tego istnieją gry wideo (Spec Ops, Far Cry 2) oparte na jej fabule, a także liczne komiksy i powieści graficzne przedstawiające tę historię, począwszy od słynnej wersji C. Anyango i D. Mairowitza, poprzez T. Tirabosco i Ch. Perrissina i P. Kupera, a kończąc na najnowszych klipach na Instagramie autorstwa Saschy Ciezaty. W niniejszym artykule moim celem jest udowodnienie, że współczesne realizacje Jądra ciemności, które dążą do przekazania tekstu współczesnej publiczności, modernizują go formalnie i/lub ideologicznie. Tę tezę poprę analizą dwóch najnowszych przypadków adaptacji noweli w różnych mediach, a mianowicie na Instagramie i w teatrze.