Libertarianism, Defense of Property, and Absolute Rights

The present paper argues that libertarians (e.g. Murray Rothbard, Stephan Kinsella) who subscribe to the proportionality principle while embracing the view that to have a right to property is to have a right to defend it run into what we call the Property Defense Dilemma. For if the only way to defend property is to defend it disproportionately, then a private property right – contrary to what these thinkers claim – is not accompanied by a right to defend it. The most plausible way out of the dilemma – the present paper argues – is to conceive of private property rights as only weakly absolute, to use Matthew H. Kramer’s illuminating distinction. On the other hand, libertarians who as Walter Block would like to escape the dilemma by replacing the proportionality standard with the gentleness principle run into other sorts of problems (moral implausibility, incoherence) which also shows that it is the libertarian view on rights as infinitely stringent side constraints that calls for revision and attenuation.

Autorzy artykułu argumentują, że libertarianie (tacy jak Murray Rothbard, Stephan Kinsella), którzy jednocześnie podpisują się pod zasadą proporcjonalności w obronie własności prywatnej oraz pod poglądem, iż posiadanie prawa własności prywatnej oznacza posiadanie prawa do jej obrony, popadają tym samym w dylemat polegający na tym, iż jeżeli jedynym sposobem obrony prawa własności prywatnej jest jego nieproporcjonalna obrona, to to własności tej - wbrew temu, co ów pogląd głosi - nie towarzyszy prawo do jej obrony. Najlepiej uzasadnionym sposobem wyjścia z tego dylematu jest osłabienie peremptoryjności praw własności prywatnej, czyli skonceptualizowanie tychże praw jako absolutnych jedynie w słabym sensie tego słowa (korzystając z dystynkcji zaproponowanej przez Matthew H. Kramera). Z kolei libertarianie, którzy tak jak Walter Block chcieliby wybrnąć z rzeczonego dylematu poprzez zastąpienie zasady proporcjonalności zasadą delikatności, popadają w innego rodzaju problemy (nieintuicyjność moralną czy ogólną niekoherencję), co jest tylko kolejnym argumentem na rzecz tezy, iż osłabienie wymogów praw własności prywatnej jest najlepiej uzasadnionym sposobem przezwyciężenia rozważanego tu dylematu.