Cyberterroryzm jako realne zagrożenie dla Polski

Pojawienie się zagrożeń globalnych spowodowało zmianę podejścia do problematyki bezpieczeństwa. Do czasów pojawienia się nowej epoki problemy bezpieczeństwa i ich rozwiązywanie można podzielić na dwie kategorie. Średni poziom bezpieczeństwa narodu zapewniany był przez ogólny rozwój państwa, a także poprzez administracyjną i wojskową działalność państwa. Indywidualny poziom bezpieczeństwa zależy od osobistego postępowania człowieka w życiu codziennym. Działalność cyberterrorystów w sieci jest bardzo poważnym problemem, gdyż ich poczynania są ukryte. Z uwagi na łatwość maskowania tożsamości można mówić o relatywnej anonimowości atakujących, którzy bez obaw, że zostaną wykryci, przeprowadzają za pomocą sieci wrogie działania. Wynika stąd kolejny problem – skala potencjalnych strat, zarówno pod względem finansowym, jak i bezpieczeństwa, jest trudna do oszacowania (e-Terroryzm.pl, 2013, s. 8). Zagrożenia stwarzają najczęściej państwa lub podmioty niepaństwowe o stwierdzonych wrogich zamiarach wobec innych państw bądź organizacji, dysponujące środkami ich realizacji. Zagrożenia w sferze teleinformatycznej, są coraz częściej trudne do identyfikacji dążąc do dezorganizacji kluczowych systemów informacyjnych instytucji rządowych, elementów infrastruktury krytycznej w tym baz danych. Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu tego typu zagrożeń są niskie koszty przygotowania operacji oraz ogromna skala zniszczeń. Cechą charakterystyczną tych działań jest globalny ich zasięg. Założeniem niniejszej publikacji jest ukazanie, że przyczyną powstania polityki antycyberterrorystycznej jest brak istnienia odpowiednich mechanizmów i regulacji w tym zakresie, w związku z czym mamy do czynienia z procesem instytucjonalizacji. Należy więc stwierdzić, że polityka antycyberterrorystyczna Polski jest nie tylko odpowiedzią, ale i naczelnym wyzwaniem dla poprawnego funkcjonowania systemu bezpieczeństwa narodowego RP.

The emergence of global threats caused a change in the approach to security issues. Until the advent of a new era of security problems, their solution can be divided into two categories. The average level of security of the nation was ensured by the general development of the state and by the administrative and military activities of the state. The individual level of security depends on personal behavior in daily life. Cyberterrorists’ activity in the network is a very serious problem as their actions are hidden. Due to the ease of identity fraud, it is possible to talk about the relative anonymity of attackers who, without the fear of being detected, carry out hostile actions. That brings about another problem – the scale of potential losses, both financial and security, is difficult to estimate. The threats are most often caused by states or non- -state actors with hostile intentions towards other states or organizations that have the means to implement them. Threats in the tele-information sector are increasingly difficult to identify, seeking to disorganize key government information systems and critical infrastructure components including databases. The factors favoring the emergence of such risks are low costs of preparing an operation and the enormous scale of the destruction. The characteristic feature of those activities is their global reach. The purpose of this publication is to show that the cause of counter-cyberterrorism policy is the lack of appropriate mechanisms and regulations in this regard, and that is why we are dealing with the process of institutionalization. Therefore, it should be stated that the counter-cyberterrorism policy of Poland is not only an answer but also a major challenge for the proper functioning of the national security system in Poland.