Regulacje dotyczące nasciturusa i aborcji w nowożytnym prawie świeckim

Celem prowadzonych analiz jest prześledzenie świeckich regulacji prawa aborcyjnego od XVI do XIX w. Największą inspiracją świeckiego prawa nowożytnego w kwestii nasciturusa i aborcji była wypracowana przez naukę chrześcijańską tomistyczno-arystotelesowska wizja embriogenezy, która zakładała, że człowieczeństwo było procesem, a nie stanem. Warto podkreślić, że niniejsze rozumienie mechanizmów ludzkiej reprodukcji było wyraźnie kwestionowane na gruncie nauk przyrodniczych w XVI i XVII w. Pomimo tego faktu do schyłku XVIII w. autorytatywną inspiracją dla świeckiego prawa aborcyjnego była nauka chrześcijańska. Prowadzona analiza wykazała, że pod koniec XVIII stulecia postulaty myślicieli oświecenia zwracające uwagę na okoliczności i motywy przerwania ciąży, wprowadzające stopniową humanizację kar, coraz wyraźniej wyznaczały kierunek dla tworzenia ustawodawstwa w tej materii. Należy podkreślić, że XIX-wieczne ustawodawstwo aborcyjne zostało ujednolicone w ramach systemu kontynentalnego. Prawodawcy zrezygnowali z rozróżnienia na płody animowane i nieanimowane, aborcja prawie zawsze była kwalifikowana jako przestępstwo przeciwko życiu.

The aim of the conducted analysis is to trace the secular the abortion legislation from the XVI to XIX century. The greatest inspiration for modern secular legislation concerning nasciturus and abortion was the prospect of embryogenesis by Aristotle and Aquinas elaborated by Christian scholarship, that assumed that humanity was a process, not a state. What is worth mentioning, the given understanding of the mechanisms of human reproduction was notably questioned on the basis of natural science in the XVI and XVII century. Despite this fact, until the end of the XVIII century, the authoritative inspiration for the secular legislation was the Christian teaching. The undertaken analysis proves that at the end of the XVIII century the postulates placed by the thinkers of the Age of Enlightenment drawing attention to the circumstances and motives of aborting pregnancy have introduced gradual humanization of penalization. More and more clearly, they set the direction of legislation of the matter. Moreover, the XIX century abortive legislation was unified within the frames of the continental system. Legislators abandoned the idea of distinguishing an animated and non-animated fetus, and abortion was almost always treated as a crime against life.