O wędrówce tendencji w malarstwie z Europy do Nowego Świata, czyli Meksyk surrealistyczny

Kiedy w Europie wybuchła druga wojna światowa, w rządzonym przez Prezydenta Lázaro Cáredenasa Meksyku znalazła schronienie grupa europejskich surrealistów, do której należeli m.in. Wolfgang Paalen, Benjamin Péret, Leonora Carrington, Remedios Varo i Alice Rahon. Choć po zakończeniu konfliktu w Europie część z nich wróciła na Stary Kontynent, znaleźli się też tacy, którzy z Meksyku uczynili swoją drugą ojczyznę. Niniejszy artykuł w zwięzły sposób ukazuje proces przenoszenia idei surrealistycznych, przede wszystkim w malarstwie, ze Starego do Nowego Świata. Przedstawione zostały pierwsze kontakty surrealistów z Meksykiem, duchowe powiązania pomiędzy surrealizmem i kulturą meksykańską, a także moment zorganizowania pierwszej międzynarodowej wystawy sztuki surrealistycznej w Meksyku w 1940 roku. Analizie zostały poddane możliwości przyjęcia surrealistycznej sztuki na gruncie meksykańskim oraz wpływ obecności europejskich surrealistów w Meksyku na panoramę współczesnej sztuki meksykańskiej.

When the Second World War broke out, Mexico, governed by President Lázaro Cárdenas, became a shelter for a group of European surrealists, including among others Wolfgang Paalen, Benjamin Péret, Leonora Carrington, Remedios Varo and Alice Rahon. Even though after the end of war in Europe some of them decided to go back to their countries, a part of the group converted Mexico into their second homeland. In a concise way this article presents a process of transferring surrealist ideas, mainly in painting, from the Old to the New World. First contacts between surrealists and Mexico, spiritual link between surrealism and mexican culture and a moment of inauguration of the first international surrealist exhibition in Mexico in 1940 were described. Possibilities of accepting surrealist art on mexican terrain as well as the influence of the european surrealists’ presence in Mexico on contemporary mexican art were also analysed.