Dispersal and individual variability: laboratory experiments with the woodlouse Porcellio scaber

Laboratoryjne eksperymenty nad dyspersją stonogi Porcellio scober pokazują, że możliwość dyspersji zmniejsza intensywność konkurencji wewnątrzgatunkowej. Decyzja dotycząca dyspersji z aktualnie zajmowanego siedliska do sąsiedniego nie zależała w tym eksperymencie od ciężaru osobnika. Jedyną kategorią osobników, które starały się unikać dyspersji były noszące jaja samice. Może to wynikać z tego, że stonogi tego gatunku penetrują środowisko poruszając się przypadkowo, ale mogło być także dodatkowo rezultatem tego, iż środowisko życia stonóg było w tym eksperymencie tak zaaranżowane, iż koszty dyspersji były niskie.

Laboratory experiments on the dispersal of woodlouse Porcellio scaber showed that the possibility to disperse diminished the intensity of intraspecific competition. The decision to disperse from local habitat to another one didn’t depend on the weight of individual. The only category of individuals that tried to avoid dispersal were females carrying eggs. This can be connected with the Brownian way of movement of woodlouse during penetration of surrounding environment or with the arrangement of the experiment in which the costs of dispersal were low.