Leon Weintraub ocalały dla pojednania

The group of Auschwitz survivors is numerous and rapidly shrinking. However, the accounts (could use: biographies, memoirs, recollections, stories, etc.) of those who experienced it are remarkable and still worthy of study. Moreover, testimonies from the time of the Annihilation (or Holocaust) – a message with a great weight of emotion and a particular feature of the great history, make the material collected in this way can serve as an invaluable contribution to expanding knowledge and analysis for future generations. Naturally, the educational issue is also important, although the focus will be on the cognitive role. The purpose of this article is to demonstrate the fate of the life of an outstanding physician, a Polish Jew from Lodz, Leon Weintraub, who “started” his life anew three times – at the time of his birth in 1926, his liberation from the Nazi camps, and his expulsion from the country as part of the anti-Semitic campaign of March 1968. It seems that the study of the fate of an individual’s life under totalitarian systems, using the oral history method and confronting other sources, makes it possible to create a biographical sketch that is not just a collection of dry facts but enriched with elements of personal emotions, sensitivities, and feelings.

Grupa ocalałych z Auschwitz jest niewielka i szybko się kurczy. Biografie jej członków są jednak niezwykłe. Świadectwa czasu Zagłady, przekaz o dużej wadze emocji i szczególny rys wielkiej historii sprawiają, że zebrany w ten sposób materiał może służyć jako bezcenny wkład w poszerzenie wiedzy i analiz dla kolejnych pokoleń. Naturalnie istotna jest również kwestia edukacyjna, choć skupiać się będziemy na roli poznawczej. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie losów życia wybitnego lekarza, polskiego Żyda z Łodzi, który „zaczynał” swoje życie od nowa trzykrotnie – w chwili urodzin w 1926 r., wyzwolenia z nazistowskich obozów i wyrzucenia z kraju w ramach antysemickiej nagonki Marca 1968 r. Wydaje się, że badanie losów życia jednostki w systemach totalitarnych z wykorzystaniem metody oral history i konfrontacji z innymi źródłami pozwala na stworzenie szkicu biograficznego, będącego nie tylko zbiorem suchych faktów, ale wzbogaconego o elementy osobistych emocji, wrażliwości i uczuć.